پذیرش شکست یا جنگیدن تا به زانو درآمدن؟
سلام بچه ها خوبید چطورید؟
امیدوارم حالتون خوب باشه و همیشه شاد و سرزنده باشید
امروز میخوام در مورد یه مسئله که خیلی وقته حسابی سر منو گرم کرده باهاتون صحبت کنم
اینکه آیا وقتی میبینیم داریم شکست میخوریم بازم ادامه بدیم؟ یا نه شکست رو بپذیریم و باهاش کنار بیاییم؟
شما رو نمیدوم ولی خودم همیشه اینطوری بودم که اگه به کاری علاقه داشته باشم ینی علاقه واقعی اونو تا تهش ادامه میدم چه به شکست بی انجامه یا به پیروزی برسه، همیشه سعی کردم که بهترین ورژن خودم باشم اما بازم بیشتر مواقع شکست اجتناب ناپذیره، مگر اینکه سرنوشت رو عوض کنیم؛ من بعد از نوشتن مطلب قبلیم تو همین وبلاگ شروع کردم به استارت زدن کاری که همیشه به دنبالش بودم و همیشه میخواستم انجامش بدم ینی تولید محتوا و اینکارو هم انجام دادم و بعد از گذشت تقریبا شش ماه اون نتیجه رو که منتظرش بودم رو نگرفتم ولی هنوز امیدوارم امیدوارم به اینکه شاید بتونم درستش کنم شاید بشه که منم دیده شم.
من همیشه دلم میخواست دیده شم اولین بار هم که این وبلاگ رو درست کردم هدفم همین بود اما بعدا تغییر کرد، تبدیل شد به مکانی برای تخلیه کردن روح و روانم و اینکه تونستم تو اینجا با خودم راحتتر باشم، به شما هم پیشنهاد میکنم اینکارو بکنید، باعث میشه سبک بشید.
شاید این وبلاگ هم اونطوری که فکر میکردم دیده نشد اما ابزاری شد تا من خودم همونطوری که هستم قبول کنم و با نوشتن بفهمم که کی هستم
پس بهتون توصیه میکنم که حتی اگه دیدید امکان شکست بالایی تو کارتون وجود داره بازم ادامه بدید و نترسید، برا آینده بجنگید و خودتون رو براش آماده کنید.
شاد باشید
به امید جنگ های بزرگ با سرنوشت
دوستدار شما علیرضا.ن
پ.ن: اگه دوست داشتید حتمی .بلاگ منو به دوستاتون معرفی کنید تا اون ها هم منو بشناسن
پ.ن2: برای دیدن ویدئو های منم میتونید روی این لینک کلیک کنید